Η οικοδόμηση του κάστρου ανάγεται στο 15ο αιώνα. Αυτής της περιόδου διακρίνονται αμυδρά δύο οικοδομικές φάσεις: Στην πρώτη φάση οχυρώθηκε ο τετράγωνος πύργος, ενώ στη δεύτερη επισκευάστηκε ο πύργος της βορειοδυτικής γωνίας. Πάνω από την πύλη εισόδου υπήρχε αφιερωτική επιγραφήστην οποία αναφέρονται τα εξής : Hoc opus factum est quondam tempore dominorum canonicorum Rodi Johannis de Terranova, Rodericus Dacri, Antonius Constantini, Iohannes Cafuri et ceterorυm 1473.Το κάστρο οικοδομήθηκε για να προστατεύσει τον οικισμό του ομώνυμου χωριού. Η στρατηγική του θέση επέτρεπε την εποπτεία μεγάλου τμήματος της ακτογραμμής και των δρόμων της ενδοχώρας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που οδηγούσαν από το Γεννάδι στη νότια πλευρά του νησιού. Αυτό προσέδιδε στο κάστρο ένα σημαντικό ρόλο για την άμυνα των αγροτικών περιοχών.
Αυτοτελή οχύρωση τετράγωνου σχήματος με τέσσερις πύργους στις γωνίες. Το πάχος του εξωτερικού περιμετρικού τείχους είναι 1,30-1,50 μέτρα. Ο πύργος της βορειοανατολικής γωνίας δεν σώζεται. Από τον πύργο της νοτιοδυτικής γωνίας σώζεται μόνον η βάση. Η είσοδος βρίσκεται στον πύργο της νοτιοανατολικής γωνίας. Ο Πύργος της βορειοδυτικής γωνίας, ο οποίος είναι τετράγωνου σχήματος, επισκευάστηκε, καθώς επίσης επισκευάστηκαν το βόρειο τείχος και οικοδομήθηκε στην είσοδο ο πυλώνας. Εντός της οχύρωσης υπήρχαν δύο κινστέρνες και κατάλοιπα αδιάγνωστων οικοδομημάτων. Την κύρια είσοδο αποτελεί τοξωτό άνοιγμα που επιστέφεται από καταχύστρα και πλαίσιο. Εντός του πλαισίου υπήρχε ανάγλυφο με αφιερωτική επιγραφή. Η τοιχοποιία είναι ακανόνιστη.
Κάστρο Ασκληπειού. Χαλκογραφία (Ε. Flandin, 1853)«Πάνω σε ένα λόφο κοντά στο χωριό φαίνονται ερείπια τον κάστρου των Ιπποτών, το οποίο είχε τέσσερις πύργους στις γωνίες. Το 1475, οι κάτοικοι τον χωρίου σε περίπτωση επιδρομής Θα αναγκάζονταν να βρουν καταφύγιο στη Λίνδο, γεγονός που σημαίνει ότι το κάστρο δεν ήταν ισχυρό. Αλλά μετά από λίγο καιρό, σύμφωνα με τον Bosio, θεωρήθηκε ένα από τα πιο ισχυρά τον νησιού, καθώς Θα κατέφευγαν εκεί οι κάτοικοι της Λαχανιάς, του Γενναδίου και τον Βατίου» Picenardi 1900, σ. 190
Βιβλιογραφία: ΕΝΕΤΟΙ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΙΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ
Έκδοση 2001 ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
